کد مطلب:109218 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:113

نامه 058-درباره جنگ صفین












[صفحه 304]

رساله الصفین و بود آغاز امر ما اینكه به هم رسیدیم ما و جماعتی از اهل و حال آنكه ظاهر این بود كه پروردگار ما یكی است و پیامبر ما یكی است و روش تبلیغ ما در اسلام یكسان بود و نمی خواستیم از ایشان زیاده كردن ایمان به خدا و تصدیق به پیامبر او را و آنها نمی خواستند از ما زیاده كردن را و كار یكنواخت بود مگر آنچه اختلاف كردیم در آن از خون عثمان و حال آنكه ما از آن بری هستیم پس گفتیم بیائید چاره كنیم چیزی را كه دریافته نمی شود امروز با خاموش كردن آتش عداوت و آرام نمودن عموم مردم تا استوار گردد امر و گردآئید مردم تا توانا شویم بر قرار دادن حق در جاهای خود گفتند بلكه چاره می كنیم آن را با جنگ كردن و سر باز زدند تا پر و بال گشود جنگ و استوار گردید و افروخته شد آتش آن و شدت كرد پس چون گزید جنگ ما را و آنان را و فروبرد چنگالهای خود را در ما و آنان قبول كردند در این هنگام چیزی را كه خواندیم آنها را به آن.... پذیرفتیم ما آن را كه دعوت كردند به آن و شتاباندیم ایشان را به سوی آنچه خواستند تا پدیدار شد بر آنان حجت و بریده شد از آنان عذر آوردن پس هر كه پایدار ماند بر این از آنها اوست آن كس كه نجات داد او را خداون

د از هلاكت و هر كس ستیزه كرد و پافشاری نمود پس او است نگونساری كه پرده افكند خداوند بر دل او و برگشت حادثه بدی بر سر او سایه افكند (و آن كیفر نافرمانیست)


صفحه 304.